رنو بازنده بزرگ؟!

روزی که قرارداد ال 90 امضا شد – سوای تمام انتقا د ها- بزرگترین بیمی که وجود داشت ، ترس از تکرار تجربه تلخ رنو 21 بود. این موضوع نه تنها برای طرف ایرانی که حتی برای فرانسویان هم یک کابوس بود.اما متاسفانه اکنون باید گفت اتفاقی بسیار ناگوارتر از ان تجربه رخ داده است! اتفاقی که به یک فاجعه پهلو می زند. بهتر است با این استدلال شروع کنیم که بدیهی ترین اصل در طرح هر پروژه هزینه-فایده کردن ان است.مدتی قبل از شروع پروژه ال 90 مهندس ویسه ریس سابق سازمان گسترش ومسوول واقعی صنعت خودرو ایران از وقوع انقلابی بزرگ در صنعت خودرو خبر داد. چندی بعد ایشان ایده ادغام خودروسازان – ایران خودرو و سایپا- را طرح نمود که با مخالفت جدی منطقی وجهانگیری به ناچار این ایده به بایگانی سپرده شد ولی رییس، طرحی نو در انداخت، پلتفرم مشترک! از سال 79 که این ایده طرح شد تا یک سال کسی از چند وچونآان سر در نمی اورد تا در اوایل خردادد 80 مشخص شد منظور همکاری مشترک با شرکت رنو فرانسه بود که تجربه ای موفق از ادغام در کارنامه خود داشت و به همین دلیل رنو- نیسان نامیده می شد. انقلاب در صنعت خودرو که اینک به انقلاب در قیمت خودرو تنزل یافته بود با بحث جایگزینی پیکان همراه شد.این بزرگترین فرصت برای یک شرکت خارجی بود که بیشترین سهم فروش خودرو در ایران را از آن خود کند و درست در این موقع پرنده خوشبختی بر شانه شرکت رنو نشست و انها که با طراحی و عرضه خودرو لوگان به رومانی ،به دنبال بازار های جدید بودند با چنگ ودندان این پیشنهاد را قاپیدند و به ایران باغ سبز انقلاب در صنعت خودرو نشان دادند و این طرح با اسم مستعار ال 90 شروع شد. از انجا که منتقدان این پروژه در فاصله کوتاهی به مناصب قدرت در مجلس شورای اسلامی و دولت دست یافتند و نظرات خود را به کرسی نشاندند ، به نظر می رسید همه چیز به خیر و خوشی پایان یافته و ازاین پس شاهد دور جدیدی از همکاری با رنو احیا شده خواهیم بود- نه رنو 5 و رنو 21 سابق! می خواستیم ذهنمان با تصویر جدیدی از رقیب پژو آشنا کنیم. چرا که در توصیف ال 90 گفته می شد، -خودرویی با تکنولوژی روز -دو گانه سوز -برخوردار از موتور 1800سی سی -سدان، دارای صندوق وبا ظرفیت مناسب - در محدوده قیمتی پیکان این شرایط در زمان خود با ارزش و مهم بود اما هر پروژه وقتی در قالب زمانی خود اتفاق نیفتد ارزش خود را از دست می دهد . اصولا فلسفه مدیریت پروژه و مدیرت زمان بر پایه همین اصل هزینه- فایده ایجاد شده است و اگر در پروژها یی به این اهمیت شرکتی مانند رنو نتواند به انتظار بازار هدف و مشتریان بالفعل و بالقوه اش پاسخ مناسب و به موقعی دهد ، دیگر چه جای اعتماد و اعتباری باقی می ماند؟! بدیهی است در راه این پرژه مشکلاتی مانند احتمال تحریم ایران به دلیل پافشاری بر حقوق خود در استفاده صلح آمیز در انرژی هسته ای و مخالفت های برخی منتقدین دیده می شد اما رنو با تمام این پیشبینی ها تعهد داده بود که به موقع پروژه ال90را به سرانجام رساند که متاسفانه در مراحل پایانی ان، تندر به کندی و نفس زنان افتاده است و نه تنها تصویر ذهنی ایرانیان از رنو اصلاح نشده که به شدت تخریب شده و اگر مسوولان رنوبه عمق مساله پی ببرند نامی جز فاجعه نخواهند گذاشت! انها که به شیوه نظر سنجی اعتقاد دارند بد نیست از ثبت نام کنندگان تندر 90ایران خودرو وسایپا نظرخواهی کنند تا ببینند این مدعا چقدر حقیقت دارد!