شخصیت شناخته شده سیدالشهداء۱

شخصیت شناخته شده سیدالشهداء
شامل : زندگانى و بررسى شخصیت و نهضت اباعبدالله الحسین علیه السلام و مظلومیت اسلام و اهل بیت در زمان حضرت

عوامل مؤ ثر در پیروزى نهضت سیدالشهداء
براى موفقیت یک نهضت در اهداف خود مى باید پنج مساءله بطور کامل رعایت شود، و طبعا براى شناخت عظمت نهضت سیدالشهداء علیه السلام و موفقیت قیام آن حضرت ، این پنج امر باید به دقت بررسى شود.
1 - رهبر قیام و شخصیت او، یعنى شناخت سیدالشهداء روحى فداه
2 - هدف قیام و انتخاب زمان شایسته و موقعیت مناسب
3 - دشمن رو در رو یعنى یزید ابن معاویه
4 - کیفیت نهضت و مظلومیت سیدالشهداء
5 - عوامل مؤ ثر در پى گیرى بهره مندى از نتایج آن ، یعنى زنده نگه داشتن عاشورا
1 - سیدالشهداء رهبر بى تردید نهضت عاشورا
در هر نهضتى مى بایست ، شخصیت اول و رهبر آن ، فردى باشد که نه تنها داراى هیچ نقطه ضعفى نباشد، بلکه مى باید داراى امتیازات و خصوصیات علمى و روحى بلند نیز باشد، چرا که یک قیام احتیاج به شور و عشق و هیجان دارد، و این هیجان و فداکارى ، به وسیله فرد عادى و یا شخصى که داراى نقاط ضعف باشد ایجاد نمى شود، معمولا در هر نهضتى حزب حاکم سعى مى کند تا از مخالفین خود مخصوصا رهبر نهضت ضعفى ببیند و آن را بزرگ کند، مخصوصا در انقلابهاى مکتبى که باید پایدار بماند.
اما در نهضت حسینى ، دشمن این آرزو را به گور برد، چرا که سیدالشهداء داراى آنچنان شخصیت روشن و بى تردیدى بود که حتى براى مخالفین او نیز همچنانکه خواهیم گفت ، ابهامى در آن وجود نداشت .
اینکه به نمونه هائى از روزنه هاى شخصیت حضرتش توجه مى کنیم .
اهل بیت پیامبر راهنمایان ملائکه بوده اند
خلقکم الله انوارا و فجعلکم بعرضه محدقین حتى من علینا بکم
آنچه از روایات متعدده استفاده مى شود این است که خداوند متعال انوار مقدس حضرت رسول و ائمه اطهار علیهم السلام را مدتها قبل از خلقت تمامى موجودات ، آفریده است .
آن انوار مقدسه بصورت اشباحى در آن عوالم به تسبیح و تقدیس حضرت حق جل و علا مشغول بوده اند،
به گونه اى که ملائکه مقرب الهى از این انوار پاک تسبیح و تقدیس الهى را فراگرفته اند، و در این میان نور مطهر پیامبر اکرم و حضرت امیر علیهماالسلام منبع و سرآغاز، سایر انوار و نورالانوار بوده است .
ابوحمزه ثمالى گوید: حضرت على ابن الحسین علیهماالسلام فرمود: خداوند عزوجل محمد و على و یازده امام را از نور عظمت خویش بصورت ارواحى در شعاع نور خویش خلق نمود، ایشان قبل از آفرینش مخلوقات به عبادت و تقدیس و تسبیح خداوند عزوجل مشغول بودند و این عده همان هدایت کنندگان و پیشوایان از آل محمد هستند. که درود خداوند بر همه آنها باد. (1)
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمود: من و على و فاطمه و حسن و حسین در سراپرده عرش ، خداى را تسبیح مى گفتیم ، و به دنبال تسبیح ما بود که فرشتگان تسبیح مى گفتند (2) الحدیث
حدیثى جالب در ابتداى خلقت اهل البیت علیهم السلام
شخصى بنام فیضة ابن یزید جعفى گوید: نزد امام صادق علیه السلام رفتم ، دیدم سه نفر از اصحاب حضرت ، پیش حضرت ، حضور دارند، سلام کردم و نشستم ، آنگاه عرض کردم : اى پسر پیامبر من براى استفاده به محضر شما آمده ام ، حضرت فرمود: بپرس اما کوتاه عرض کردم :
قبل از اینکه خداوند زمین و آسمان و نور و ظلمت را بیافریند شما کجا بودید؟ حضرت فرمود: الان که وقت اینگونه مسائل نیست ، مگر نمى دانى که محبت ما مخفى و دشمنى با ما رشد پیدا کرده است ، ما دشمنانى داریم از جن (گویا منظور حضرت جاسوسهاى حکومت بوده است ) که سخن ما را نزد دشمنان ما از آدمیان پخش مى کنند، همانا دیوارها هم گوش دارند مثل گوشهاى مردم ؟
عرض کردم : کار از کار گذشته و من سؤ الم را کرده ام ، حضرت فرمود: ما شبحهاى نور بودیم اطراف عرش خداوند، که خداوند را پانزده هزار سال قبل از خلقت آدم تسبیح مى کردیم ، چون خداوند آدم را آفریده ما را در صلب او جاى داد، و ما را همواره از صلبى پاک به رحمى پاک منتقل مى نمود تا اینکه محمد صلى الله علیه و آله را مبعوث نمود، پس مائیم دستگیره محکم خداوند، هر که به ما چنگ زند نجات یافته و هر که از ما منحرف شود هلاک گردیده است . (3)الحدیث .
توسل حضرت آدم به اهل البیت علیهم السلام
و در روایات اهل سنت نیز آمده است که ابن عباس گوید: حضرت آدم از خداوند سؤ ال نمود آیا کسى را که برتر از من باشد آفریده اید، خداوند فرمود: آرى و اگر اینها نبودند ترا نمى آفریدم ، سپس خداوند به فرشتگان فرمان داد تا پرده ها را بالا زنند، حضرت آدم پنج شبح در مقابل عرش دید، که اشباح پیامبر و على و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام ) بود، و از همین جا بود که وقتى دچار آن خطا شد، خداوند را بحق محمد و على و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام ) قسم داد و خداوند توبه او را پذیرفت . (4)
مؤ لف گوید: روایات در مورد خلقت ارواح ائمه بسیار زیاد و در کتب علماء شیعه مفصل بیان شده است ، و همین روایات روزنه خوبى است براى کسانى که مى خواهند به عظمت اهل البیت علیهم السلام در پیشگاه الهى پى ببرند.
میلاد سیدالشهداء و بشارت عجیب
امام صادق علیه السلام فرمود: جبرئیل نزد پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله آمد و عرض کرد: سلام بر شما اى محمد، آیا شما را بشارت دهم به جوانى که امت شما بعد از شما او را خواهند کشت ؟!
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمود: من نیازى به آن ندارم ، جبرئیل به آسمان صعود کرد، براى بار دوم آمد و همان سخن را تکرار نمود، پیامبر نیز فرمود: من نیازى به او ندارم ، بار سوم نیز این سؤ ال و جواب تکرار شد، جبرئیل گفت : پروردگار شما وصیت (امامت ) را در نسل او قرار خواهد داد، این بار پیامبر قبول فرمود، آنگاه حضرت به نزد حضرت فاطمه علیهاالسلام آمد و فرمود: جبرئیل نزد من آمد، و به من بشارت جوانى را داد که امت من ، پس از من او را خواهند کشت !
حضرت زهرا علیهاالسلام عرض کرد: من نیازى به او ندارم ، پیامبر اکرم فرمود: خدایم وصیت (امامت ) را در نسل او قرار خواهد داد، حضرت فاطمه علیهاالسلام گفت : حالا قبول است . (5)

تاریخچه مختصر حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام
حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام ، طبق آنچه مشهور است در سوم ماه شعبان سال چهارم یا سوم هجرى متولد گردیده است ، نام مبارکش حسین و کنیه ایشان ابا عبدالله و ملقب به سیدالشهداء مى باشد، مادر گرامش حضرت فاطمه دختر پیامبر اکرم و پدر بزرگوارش ، حضرت على ابن ابیطالب امیرالمؤ منین ، برادر بزرگوارش امام مجتبى حضرت حسن علیه السلام ، ایشان فرزند دوم حضرت فاطمه علیهاالسلام مى باشد که میان ایشان و امام مجتبى ، کمتر از یکسال فاصله شده است ، حضرت زینب و ام کلثوم دو خواهر گرامى ایشان از نسل حضرت فاطمه علیهاالسلام مى باشند، هنگام رحلت پیامبر اکرم ، امام حسین علیه السلام شش یا هفت ساله بودند، اندکى پس از رحلت پیامبر صدیقه طاهره مادر گرامیش از ظلم دشمنان شهید شد، مدت سى سال بعد از پیامبر با پدر بزرگوارش حضرت على علیه السلام بسر برد، و هنگام شهادت حضرت على علیه السلام سى و هفت ساله بود، مدت ده سال نیز پس از پدر با برادرش امام مجتبى علیه السلام زندگى نمود، پس از شهادت برادر حدود ده سال امامت نمود، و تا معاویة زنده بود همچنان به صلح برادرش پاى بند بود، اما پس از مرگ معاویه ، بر علیه دستگاه ظلم و فساد بنى امیه قیام نمود و سرانجام پس از ششماه و هجرت از مدینه به مکه و از مکه به عراق ، در صحراى کربلا بخاطر احیاى اسلام ناب محمدى و افشاى خط نفاق و اصلاح انحرافاتى که پس از پیامبر به وقوع پیوسته بود، خود و اصحاب و اهل بیت او شرافتمندانه به شهادت رسیدند.
شهادت حضرت در دهم محرم سال 61 هجرى از جانب یزید و به فرمان عبیدالله ابن زیاد والى کوفه ، و فرماندهى عمر ابن سعد واقع شد.
سن مبارکش به هنگام شهادت 57 سال بود.
خدا او را پاکیزه نموده است
در روایت است که صفیه دختر عبدالمطلب گوید: وقتى حسین متولد شد، من به حضرت فاطمه خدمت مى کردم پیامبر فرمود: اى عمه پسرم را بیاور، عرض کردم : یا رسول الله ما هنوز او را تمیز نکرده ایم ، حضرت (با تعجب ) فرمود: تو مى خواهى او را تمیز کنى ؟ خداوند تبارک و تعالى او را تمیز و پاکیزه کرده است . (6)