19 روز تا آغاز تحویل خودروی ال90 باقی مانده است.
آیا این وعده عملی خواهد شد؟
قرارداد همکاری مشترک ایران و شرکت رنو که در آن زمان " بزرگترین قرارداد پلتفرم مشترک" نامیده شد، در سال 2004 به امضا رسید و از آن زمان تاکنون بیش از 3 سال می گذرد. بر اساس اطلاعاتی که در آن زمان و پس از آن به مردم داده شد، این پروژه، تولید خودرویی نسبتا به روز بود که 65 درصد آن توسط قطعه سازان داخل ساخته می شد و بنا بود تا با قیمت 6750 یورو عرضه شود.
و حال سال 86 یا زمانی که وعده داده شده بود ال90 به تولید انبوه برسد، فرارسیده و متاسفانه تمامی پارامترهایی که آن روز به عنوان مزایای این قرارداد برشمرده می شد، تبدیل به دغدغه های آن شده است.
طی این 3 سال با ورود خودروهای جدید و باز شدن درهای کشور به روی محصولات خودروسازان بزرگ جهان، دیگر ال90 حتی خودرویی "نسبتا" به روز هم نیست. تامین 65 درصدی قطعات از داخل نیز منجر به تاخیر در اجرای پروژه شده است .در مورد قیمت هم که تنها جواب ممکن برای مردم همیشه این بوده و هست و خواهد بود: تورم!
این در حالی است که متاسفانه مردم ما آنچنان به این دلایل خو گرفته اند که مسئولان صنعت خودروی کشور به راحتی می توانند این جمله را بیان کنند که : " تاخیر در اجرای پروژه ها طبیعی است ."
در دنیایی که مدیریت زمان و اجرای ثانیه ای پروژه ها حرف اول را در رقابت می زند و هدف صنعت ما "جهانی شدن" عنوان می شود، تا چه اندازه تاخیر در اجرای یک پروژه ملی که گفته می شود، اتفاق خارق العاده ای هم نیست،
ساخت فرودگاه بین المللی، بزرگراه تهران-شمال، پروژه فاضلاب شهری تهران و ... نمونه های بارز این رکورد شکنی هاست و حال ال90 در حال پیوستن به این فهرست است.
شاید مجال آن باشد تا گفته های دست اندرکاران این پروژه را کنار هم بگذاریم و تعیین میزان " طبیعی بودن " را به مردم واگذار کنیم:
مدیر عامل ایران خودرو در این خصوص، ضمن تایید گفته های قلعه بانی، مدیر عامل سایپا، تاخیر را حاصل اشتباهات محاسباتی شرکت رنو برای این حجم انبوه تولید می داند؛ شرکتی که با تیراژ بالای تولید، تنوع محصولات و حضور در بازار های بسیار، یکی از
قطعه سازان کشور در این میان بار 65 درصدی تامین قطعات را به عهده داشته اند.
ساسان قربانی عضو انجمن قطعه سازان
وی نظارت شرکت رنو بر تولید قطعات ال90 را بسیار سخت گیرانه توصیف کرده و یادآور می شود: پروسه نظارت رنو شامل چندین مرحله است و به شکل بسیار دقیقی کل فرآیند تحت کنترل قرار دارد.
شرکت رنو برای تولید قطعات تندر ابتدا شرکتها را بررسی می‌کند تا مشخص شود توان تولید قطعات با کیفیت مورد نظر تندر90 را دارند، پس از کسب اطمینان از وجود توان تولید قطعات با کیفیت بالا، آموزش ها و فرآیندهای خاص کنترل کیفیت را در واحد تولیدی اعمال کرده و مثلا درباره شیوه تحویلگیری مواد اولیه، انبارش این مواد، تحویل مواد به خط، دخالت اپراتورها در فرآیند تولید، آموزش اپراتورها شیوه بسته بندی وارسال قطعات برای مشتریان نظارت دقیق به عمل می آید.
در صورتی که در بخشی ضعف وجود داشته باشد،برنامه‌های لازم آموزشی در واحد تولید اجرا می‌شود و در نتیجه قطعات تندر نود که در ایران تولید می‌شود تمامی ویژگی های قطعات تولید شده در فرانسه را دارا است.به عبارتی قطعه ساز ایرانی تا زمانی که به آن سطح کیفی از نظر فرآیند تولید نرسد،مجوز حمل را دریافت نمی کند.
بر این اساس تاخیرهای کوتاه مدت در ابتدای تولید تا حدودی طبیعی است و زیاد نگران کننده نیست. هم اکنون ممکن است حجم تیراژ قطعات از 50 تا 60 قطعه فراتر نرود، اما به مرور به حدود هزارو 500 قطعه در روز افزایش خواهد یافت.
بهنام خلج، مدیر کیفیت شرکت پارس‌خودرو نیز در خصوص اینکه آیا در تولید خودروی ال90 مشکلی به وجود آمده است یا خیر می‌گوید: به هنگام راه‌اندازی پروژه مشکلاتی به وجود می‌آید که در تولید هم تاثیرگذار خواهد بود اما مشکلات مقطعی و زودگذر است و این امر تنها مربوط به تندر 90 نخواهد بود و شامل همه محصولات می‌شود.اگر قطعه‌سازان داخلی نتوانند تامین قطعه‌کنند، شرکت رنو قطعات مورد نیاز را به صورت CKD از کشور رومانی وارد خواهد کرد.
چنین به نظر می رسد که مسئولان خودروی کشور سرانجام در مورد این پروژه به توافق رسیده اند و زمان انتظار مردم رسیده است.
در حالی که شرکت پارس خودرو سال گذشته اعلام کرده بود تا پایان سال 85، تولید ال90 را به 2000 دستگاه خواهد رساند،پس از تعطیلات سال نو، مدیر عامل سایپا اعلام کرد: تنها 400-300 دستگاه از این خودرو تولید شده و باید به چند هزار دستگاه برسد تا واگذاری آغاز شود.
در همان زمان مدیر عامل ایران خودرو اعلام کرد: ما در ابتدای راه هستیم.
از سوی دیگر، این خودرو بدون هیچ تبلیغی، پیش فروش قابل توجهی داشت. در حالی که دیگر خودروها از موهبت تبلیغات پیش از ورود به بازار، تبلیغ به عنوان جوایز بانکی و ... برخوردارند، ال 90 تنها با موجی از انتقادها روبرو بود و با این حال با استقبال مردم روبرو شد.
اما اکنون که همه چیز به کندی و با شتابی غیر همسو با تورم پیش می رود، این سوال مطرح است که اگر عمر طبیعی تاخیر سرانجام به پایان برسد، این خودرو با چه قیمتی به دست مردم خواهد رسید؟ آیا ارزش این انتظار چند ساله را دارد؟
و آیا چنین روندی در اجرای پروژه ها مردم را نسبت به ساخت داخل بی اعتماد تر نخواهد ساخت؟
برنامه ریزی برای زندگی و آِنده تو این مملکت بی مفهومه...تا وقتی می شه گناه نشدنها و دیر شدنها را به گردن قضا و قدر و ر و دیوار انداخت و کسی هم نه اعتراضی داره نه ادعای حق می کنه چرا باید به خودشون سختی بدند و رو قاعده و برنامه ریزی به وعده هاسون عمل کنند؟ راست گفتند که حق گرفتنی است نه دادنی !