در پاسخ به یکی از دوستان به نام اقای صانعی این مطلب منتشر می شود.
اولین مساله بعد از هزینه بالای تغییر رینگ و لاستیک ، تخصصی بودن ان است. چرا که در صورت
استفاده از سایز نادرست و بهینه و عدم توجه به فاکتورهایی که قبلاً بیان
شد، میتواند مزایای عنوان شده را تا حد قابل توجهی کاهش دهد. لاستیکهای
پهن با ارتفاع کم، نرمی و راحتی سواری را بسیار کم میکند و کوچکترین
دستاندازها تاثیر محسوسی را در اتاق اتومبیل منعکس میکنند. این موضوع
باعث به صدا افتادن زودهنگام اتاق شده و عمر فنرها را کم میکند چرا که
بسیاری از ضربات که تاکنون با کمک لاستیک خودرو جذب میشدند اکنون به طور
مستیقم به سیستم تعلیق و جلوبندی خودرو منتقل میشود و این فشار اضافه
میتواند به مرور این بخشها را مستهلک کند ضمن آنکه به دلیل طراحی سیستم
تعلیق با توجه به سایز مشخصی از رینگ و لاستیک، بخشی از ضربات مستقیم وارد
اتاق میشوند.
موضوع بعدی سفت شدن فرمان است چون سطح اتکای لاستیک بر روی زمین بیشتر
میشود و چرخش فرمان نیروی بیشتری را میطلبد. این مطلب به حدی است که حتی
در خودروهای مجهز به فرمانهایی با سیستم کمکی مانند فرمانهای هیدرولیک هم
میتوان تاثیر آن را دید. یکی دیگر از مشکلات افزایش سایز لاستیک، عدم
پایداری بر روی برف است. این لاستیکها با توجه به سطح اتکای وسیعی که
دارند مانند یک چوب اسکی عمل میکنند و بر روی برف حرکت میکنند. البته
طراحان لاستیک با تغییراتی که در نحوه طراحی عاجها انجام دادهاند این
مساله را تا حدی کنترل کرده اند.
در کنار اینها در صورتی که استفاده از رینگ و لاستیک بزرگتر همزمان با
کاهش ارتفاع خودرو نیز باشد، احتمال گیر کردن لاستیکها به لبههای گلگیر
در زمان پیچیدن و برخورد با ناهمواریهای سطح جاده وجود دارد.
در کنار اینها، لاستیکهای پهنتر به دلیل اصطکاک بالاتری که دارند برای
حرکت بر روی جاده نیاز به نیروی بیشتری دارند که این امر باعث افزایش مصرف
سوخت این خودروها میشود. این چسبندگی بالاتر هر چند در زمان یک رانندگی
اسپرت میتواند بسیار مفید باشد، اما مصرف سوخت بالاتر را به دنبال دارد.
در صورتیکه کماکان اصرار دارید که سایز رینگ و لاستیک را عوض کنید بهتر است این لینک را مشاهده فرمایید
لینک